2020 rok chcielibyśmy pożegnać piosenką. Piosenką, w której nostalgia, tęsknota i wzruszenie grają pierwsze skrzypce.
Utwór „CZY ŻYCIE TO TEATR” powstał na potrzeby realizacji spektaklu „QUI PRO QUO” w 2017 roku.
Jak każda premiera, ta też okupiona była ciężką pracą (krew, pot i łzy). Pod koniec spektaklu śpiewaliśmy ją wszyscy i naprawdę mieliśmy w oczach łzy.
Teraz śpiewają ją młodzi wykonawcy wraz z autorem tekstu i muzyki, Tadeuszem Szarwarynem. Historia zatoczyła koło. Dziękujemy, że jesteście z nami!
Tadeusz Szarwaryn (tekst i muzyka)
Dariusz Jaros (aranżacja)
Wokal: Julka Dudek, Joanna Mirowska, Nicole Sarna, Szymon Wiraszka, Tadeusz Szarwaryn (Alchemia teatralna)
oraz Weronika Wąsowska, Jagoda Kurzawa (Studio Piosenki La Chanson z MDK Świdnica)
chórki: Maja Nawrot, Natalia Stankiewicz Angelina Warmuz (Studio Piosenki La Chanson z MDK Świdnica)
skrzypce: Kinga Półtorak
realizacja dźwięku: Paweł Zając
światło: Krzysztof Kowalewski
zdjęcia archiwalne: Irena Dębosz, Marek Banaszczyk, Kamil Gąszowski, Mariusz Ordyniec
wykorzystano fragmenty warsztatów prowadzonych przez Andrzeja Błażewicza, Tomasza Dajewskiego, Juliusza Chrząstowskiego, Dariusza Jarosa, Oskara Hamerskiego, Dominika Strycharskiego w ramach projektu Alchemia teatralna oraz fragmenty spektakli:
„Romanse i Papierosy” 2011, „Królik, królik” 2011, „Improwizacje”2012, „Eksperyment” 2013, Balladyna, czyli zabawa w…” 2013, „Andrzeju, nie denerwuj się” 2013, „Nasza Trzecia Be” 2013, „Morfina” 2014, Egzamin z Dojrzałości 2014, „Apogeum” 2014, „Królowa Studniówki” 2014, „Romek i Julka 1983” 2014, „Niehalo” 2015, „Sekretne życie tygrysów łazienkowych” 2016, „DRAMAFEST” 2017, „Książę Niezłom” 2017, „QUO PRO QUO” 2017, „Bal” 2018, „Rzecz o Hamlecie w pewnym powiecie” 2018, „Hamlet” 2019. „CHRZCINY. Komedia, przynajmniej w założeniu” 2019, „Performatywne czytanie dramatów” 2019, ALCHEMIA TEATRALNA TV — ODCINEK 4 2020
„Czy życie, to teatr” — sł. Tadeusz Szarwaryn
Gdy codzienność doskwiera, wszędzie szum… tu i tam,
Robię coś, bo tak trzeba, chociaż mam inny plan.
Co dnia żyję komedią maską zakrywam twarz,
Tutaj życie zamieniam na realność, choć gram.
W niepokoju spraw wielu, biorę, co daje los,
Okruch szczęścia, radości, nim znów życie da w kość,
Wtedy chwil tych, co smaku nadać mogą nie raz
Chwytam się, jak amator, rolę życia swą gram.
ref.
Bo to jest Teatr,
To miejsce, ta świątynia uniesienia,
Co dusze nasze
Na chwilę i na zawsze wciąż przemienia.
Przed widzem odkryć cząstkę siebie
Zacni Panowie, miłe panie!
„Przeteatralne” to uczucie
I wielkie to wyzwanie.
Bo to jest Teatr,
To miejsce, ta świątynia uniesienia,
Co dusze nasze
Na chwilę i na zawsze wciąż przemienia.
I niech trwa teatr ten po wieki
Zacni Panowie, miłe panie!
Jeśli zechcecie to każdy z nas
na głowie dla was stanie.
Chociaż akt już ostatni, przyjdzie nam kiedyś grać,
Zdrowie czasem szwankuje, ale „show must go on”
Chłopy grają „za żarcie,” a kobiety… „za wzięcie” …
Aby z chwil życia zrobić bal, a nie małe przyjęcie.
ref. (…)
W niepokoju trzymani , gdy jesienny spadł liść,
Tęskny głos duszą woła- pora na próbę iść!
A premiera za miesiąc, może tydzień lub dwa,
Kostium inny przywdziewam –
I nich teatr mój trwa!
Skrawek czasu wyjęty
Spod kurtyny wrażliwej,
By serce biło mocniej
Oddając cząstkę skrycie
Lecz, czy życie, to jest teatr?
Czy teatr, to jest życie?
ref. (…)